Archipelag Sulcis (lub Sulcitano) znajduje się w niewielkiej odległości od wybrzeża Sardynii w południowo-zachodniej części prowincji Carbonia-Iglesias. W niektórych ośrodkach tych wysp mówimy tabarchino, liguryjski idiom uznany i chroniony przez sardyńskie ustawodawstwo regionalne, podczas gdy w pozostałej części Sardyńczyków Campidanese. Jest to społeczność pegliska, która przeniosła się w XVI wieku na wyspę Tabarca w dzisiejszej Tunezji, a następnie w 1738 i 1770 roku przeszła właśnie w archipelagu Sulcis w gminach Carloforte i Calasetta. Trzecim ośrodkiem archipelagu, a także najbardziej zaludnionym (z prawie 12000 mieszkańcami), jest Sant'Antioco, założone tam, gdzie stało starożytne fenickie miasto Solki. Archipelag obejmuje dwie główne wyspy, wyspę Sant'Antioco i wyspę San Pietro. Również należące do archipelagu są kilka mniejszych wysepek, z których jedyną zamieszkaną jest wyspa Piana, inne wysepki to wyspa Toro, wyspa Vacca, wyspa Corno i wyspa Ratti.